Ik ben Niels Derksen, 21 jaar oud. Ik ben al vrij lang bezig met muziek, al sinds kleins af aan zat ik op muziekles en ook later was ik te vinden in menig orkest/bandje. Ik spendeerde daar enorm veel tijd door samen met mijn geliefde tenorsaxofoon.
Ik denk dat daar ook mijn liefde voor de blues en jazz muziek vandaan komt, die prachtige lage noten en even wat anders als al dat uptempo. Maar ook een deel muzikaliteit kreeg ik mee vanuit de familie, dat heeft er echt voor gezorgd dat ik in alle stromingen wel iets kan vinden dat mij aanspreekt. Zo is mijn vader groots liefhebber van het Nederlands lied, mijn opa was altijd liefhebber van de schlagers en mijn moeder weer van de nieuwere popmuziek.
Maar als ik één album moet uitkiezen van dat allemaal, wat ik overigens erg moeilijk vind, is het toch wel het album van Herman Brood. Een bijzonder figuur. Niet iedereen ziet dezelfde talenten en artistieke uitlatingen in hem, eigenlijk is hij het best te beschrijven als een soort alleskunner, zonder dat hij alles kon, ergens een diploma voor had of ergens moeite voor had gedaan, het kwam vrij natuurlijk.
Dan kan het niet anders dat ik val op het bigband, blues, jazz achtige album; Back on the corner. Met ook daarin een heerlijke, vet aangezette Tenor Saxofoon. Gewoon simpel genieten. Het favoriete nummer hierop is dan ook; Saturday Night, omdat dit een van de nummers is die hij in diverse stijlen en varianten kon opvoeren en dat getuigd mijn inziens van showmanschap en creativiteit.