Het had weinig gescheeld, of de opleiding mediaredactie-medewerker had er een goede docent bij! Dat verhaal begint bij niemand minder dan Joris Hendrix.
Joris groeide op in Elst. Ging als middelbare vwo-scholier studeren in Arnhem. Toen hem daar de keuze werd gevraagd: “Wat wil je later worden?” wist hij het antwoord nog niet. Een jongensdroom had hij niet. Zodoende ging hij het onderzoeken. Hij kwam uit bij bachelor geschiedenis, om daarna de masterjournalistiek te doen, omdat hij 100 procent zeker wist dat hij onderzoeksjournalist wou worden bij de krant. Totdat hij in de zomervakantie stage ging lopen bij de radio, daar bleef hij hangen. Eerst als freelancer, later in dienst. Vervolgens ging hij over naar een andere radiozender, merkte daar dat het minder om muziek draaide, terwijl dat ook een grote passie van hem is.
Documentaire maken leek hem mooi, waar hij meer zijn ei in kwijt kon dan het schrijven. Kocht zelf een camera, volgde na het behalen van zijn diploma nog een stage bij een documentairemaker. Maakte met hem een documentaire, heeft gedraaid op de Nederlandse filmfestival en ze stonden op de shortlist van het gouden kalf.
Hij bleef niet stil zitten daarna, want toen heeft hij dingen gemaakt voor omroep Gelderland, particulieren en commerciële dingen. Waarbij hij veel met de camera aan de slag ging.
Bij omroep Gelderland ontmoette hij een docente van de opleiding mediaredactie-medewerker, genaamd Marije Klein. Zij vroeg of hij wou ondersteunen bij de leereenheid radio die de studenten volgen in de periode van december. Waarbij ze radio maken om geld in te zamelen voor het goede doel Serieus Request. Dit vond hij een leuke kans, hielp graag mee. In een gesprek met de teamleidster kwam naar voren dat ze nog iemand zochten voor praktijklessen bij AV- specialist. Dit doordat er iemand thuis zat vanwege hoge risicogroep door corona. Eerst zou het gaan over tien weken, verlengd naar twintig weken tot nu meer dan een jaar.
Hij hoorde de plannen van de verhuizing, maar dacht oké ik zie het wel, aangezien hij net nieuw was. Het was wennen voor hem om les te geven, nieuwe collega’s te hebben en alles wat erbij komt kijken. Wel snapte hij het aangezien het gebouw aan de oude kant was, het soms krap was. Daar zegt hij het volgende over: “Als je nagaat dat de uitleen in een smalle gang zat waar amper beweegruimte was. Waar je nu een ruim overzicht hebt waar ze zitten. Ook is het een voordeel dat het hoge lokalen zijn, makkelijker om je apparatuur kwijt te kunnen. Er zijn edit-hokjes wat fijn werkt voor de studenten. Leuk dat je nu meer contact hebt met andere cluster creatieve industrie opleidingen, je bent allemaal bezig met het maken van iets, dat doet inspireren!”
Zo zie je maar dat het plan van vroeger zomaar kan veranderen, hoe zeker je ook over iets bent, hoe mooi het kan zijn dat dingen anders lopen en docent wordt door je netwerk!